"Στο τέλος της νύχτας αυτός στο σπίτι του κι εγώ στο ξενοδοχείο..."
Η Μεριέμ Ουζερλί, στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης που παραχώρησε σε Γερμανίδα δημοσιογράφο εξιστορεί το χρονικό της γνωριμίας της με τον μοιραίο της σύντροφο από τον οποίο περιμένει το πρώτο της παιδί, την άρρωστη σχέση τους που την οδήγησε στην ψυχιατρική κλινική και την επιλογή να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της που θα γεννηθεί σε 6 μήνες. Οι λεπτομέρειες, όπως τις αναφέρει, μεταφράζοντας τη συνέντευξη, το mothersblog, είναι σοκαριστικές...!
Πώς γνωρίστηκες με τον Τζαν Ατές;
Δούλευα με τη Νεμπαχάτ Τσεχρέ, μία μεγάλη καλλιτέχνιδα. Αυτή μας γνώρισε.
Τον αγαπάς ακόμα;
Όχι. Γιατί αγάπησα έναν άνδρα που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Εγώ τον εξιδανίκευσα. Είναι σα να αγαπάς μια εικόνα. Το πίσω μέρος ήταν άδειο. Βέβαια σε βάθος χρόνου τον ερωτεύτηκα και υπέφερα. Στον έρωτά μας που κράτησε έναν χρόνο, εγώ του έδωσα τα πάντα μου. Σε κάθε επίπεδο. Ξέχασα εντελώς τον εαυτό μου. Μόνο «Τζαν» έλεγα. Αλλά δυστυχώς εγώ ερωτεύτηκα τον λάθος άνδρα για εμένα.
Εντάξει, αλλά εσύ είσαι αυτή που διάλεξε τον λάθος άνδρα...
Και βέβαια! Για αυτό δεν λέω «Για όλα φταίει ο Τζαν». Ποτέ δεν θα το πω. Δεν ήταν ο Τζαν ο μόνος λόγος που αρρώστησα τόσο πολύ. Θα ήταν αδικία να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Τον γνώρισα τον τρίτο χρόνο που ζούσα στην Τουρκία και δεν ήμουν δυνατή συναισθηματικά, σωματικά και ψυχολογικά. Είχα μικρύνει, μέσα μου είχα μείνει τόση δα.
Και όταν μπήκε στην ζωή μου ο Τζαν δεν έκατσα καν να ρωτήσω τον εαυτό μου, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Ταιριάζουμε; Τι χαρακτήρας είναι; Θα μου κάνει καλό η κακό; Δεν το έψαξα, δεν αναρωτήθηκα. Ήρθε κάποιος και μου είπε «Καλά είσαι τρελή; Γιατί δεν τον γκούγκλαρες πρώτα;». Εξεπλάγην. Μου είπε επίσης «αυτός θα σε στενοχωρήσει, είναι ένας πλέιμποι που του αρέσει να είναι με όμορφες γυναίκες». Αλλά βλέπεις εμένα δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό να γκουγκλάρω κάποιον που γνώρισα. Βρεθήκαμε 2-3 φορές
Και μετά;
Κάτι μέσα μου μου έλεγε, μείνε μόνο φίλη. Ένιωσα ότι ο τρόπος ζωής του δεν μου ταίριαζε. Και μια φορά του είπα όσο καθόμασταν στην ταράτσα του σπιτιού του «Τζαν, εμείς πρέπει να μείνουμε μόνο φίλοι». Μέχρι τότε δεν είχε γίνει κάτι μεταξύ μας. Μου είπε «εντάξει, εντάξει μην ανησυχείς». Μετά εγώ ήμουν πάλι στούντιο-ξενοδοχείο, ξενοδοχείο-στούντιο. Γύρισα στη ζωή μου και στα γυρίσματα. Πάλι στην μοναξιά μου. Μία μέρα μου έστειλε μήνυμα ο Τζαν για να βγούμε για φαγητό σαν φίλοι.
Ίσως δεν έπρεπε να δεχτώ, αλλά ήμουν τόσο μόνη. Τουλάχιστον υπήρχε κάποιος στη ζωή μου που του άρεσα και που ασχολιόταν μαζί μου. Έκλεισα τα αφτιά στην εσωτερική μου φωνή και συνέχισα τον δρόμο μου. Και έτσι άρχισε η σχέση μας. Μετά τον ερωτεύτηκα. Ο ψυχολόγος μου στη Γερμανία κατά την διάρκεια της θεραπείας για το «burnout syndrome» με ρώτησε «Τον ερωτεύτηκες αυτόν τον άντρα; Αν ήσουν στη Γερμανία θα τον είχες ερωτευτεί;». Για μια στιγμή δεν έβρισκα απάντηση. Αν ήμουν στην Γερμανία το πιο πιθανό είναι ότι δε θα τον ερωτευόμουν...
Πώς προχώρησε η σχέση σας;
Στην αρχή ο Τζαν ήταν πολύ θετικός. Ένιωθα πως αυτός είναι ο άνδρας που θα μου δώσει ασφάλεια.
Τελικά τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα ήθελες;
Όχι! Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Μετά από λίγο καιρό έμεινα αντιμέτωπη με ένα άνθρωπο καταθλιπτικό με προβλήματα και έγνοιες. Και ξαφνικά μετατράπηκα σε νοσοκόμα. Τον λυπήθηκα. Σκέφτηκα «μα πόσο ευαίσθητος είναι στην πραγματικότητα, κανείς δεν τον ξέρει, είναι σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του, εγώ πρέπει να του συμπαρασταθώ!». Και πραγματικά τον στήριξα σε κάθε επίπεδο. Προσπάθησα να τον κάνω να ορθοποδήσει ψυχολογικά.
Τον βοήθησα σε πάρα πολλά θέματα και βέβαια η πραγματικότητα ήταν αυτή. Εγώ ήμουν έτσι και αλλιώς αδύναμη. Προστέθηκαν και τα δικά του προβλήματα κι έγινα ακόμα πιο αδύναμη, αλλά προσπαθούσα να μην το δείχνω. Είχα γυρίσματα για την σειρά, αλλά αυτόν δεν τον ενδιέφερε καθόλου. Αυτός πιο πολύ ασχολήθηκε με τον εαυτό του. Εμείς αρχίσαμε να ζούμε αποκλειστικά για την δική του ζωή. Και μετά από 11 μήνες χωρίσαμε με τραγικό τρόπο.
Και η εγκυμοσύνη;
Δεν είχαμε τέτοια σχέδια, ούτε επιθυμία. Έγινε εντελώς τυχαία.
Ναι αλλά υπάρχουν και οι προφυλάξεις.
Εγώ δεν μπορώ να παίρνω ορμόνες, δεν μπορώ να χρησιμοποιώ αντισυλληπτικά, χρησιμοποίησε μια τεχνική που δεν είχα ξανακάνει μέχρι σήμερα, δεν είχε μεγάλο ρίσκο αλλά δεν ήταν τελείως ασφαλής. Και του είπα και πόσες φορές ότι δεν νιώθω άνετη και ασφαλής. Αλλά ήταν πολύ σίγουρος. Μου έλεγε όπως πάντα «δεν θα γίνει τίποτα», αλλά να που έγινε.
Εσύ δεν ήθελες να μείνεις έγκυος;
Είχα ακόμη μια σεζόν με την Χουρέμ, δεν μπορούσα να συνεχίσω ούσα έγκυος. Οπότε κατηγορηματικά όχι.
Έκανες όνειρα να παντρευτείτε;
Όχι, δεν πιστεύω στον γάμο. Είναι δύσκολο πράγμα ο γάμος. Για να παντρευτείς πρέπει να βρεθούν δύο ψυχές που να ταιριάζουν πολύ. Αλλά ομολογώ ότι δεν θα έλεγα όχι να το συζητήσω.
Αυτός δεν ήθελε;
Όχι, ο Τζαν δε ήθελε.
Γιατί;
Γιατί τότε θα περιοριζόταν η ελευθερία του. Του άρεσε να γυρνάει μαζί μου, να πηγαίνουμε σε ωραία εστιατόρια και καφετέριες, αλλά μέχρι εκεί. Στο τέλος της νύχτας αυτός στο σπίτι του κι εγώ στο ξενοδοχείο.
Αυτό είναι το πρότυπο της σχέση στο μυαλό σου;
Εννοείται πως όχι. Τρώμε, περνάμε καλά, κοιμόμαστε μαζί και μετά χωριζόμαστε. Εγώ δεν είχα καν σπίτι. Εγώ ήμουν φιλοξενούμενη σε αυτή την σχέση. Και τώρα που το σκέφτομαι, αυτός μάλλον δεν έζησε καν σχέση μαζί μου. Απλά πέρασε τον χρόνο του. Αλλά μη νομίζεις, του άρεσε να προβάλλεται μαζί μου. Να φωτογραφίζεται. Μια φορά σε ένα καφέ, θύμωσε κιόλας όταν ήρθαν οι παπαράτσι και ρώτησα τον ιδιοκτήτη που είναι η πίσω πόρτα για να φύγουμε. Μου είπε «γιατί χρειαζόταν να φύγουμε από την πίσω πόρτα;». Τότε κατάλαβα ότι του αρέσει να προβάλλεται.
Εσύ αυτούς τους 11 μήνες σχέσης του είπες ότι θέλεις να μείνετε μαζί;
Ναι του είπα, αλλά είχε πάντα μια δικαιολογία... «Δεν είναι ο καιρός ακόμα. Δώσε μου λίγο χρόνο, αλλά πίστεψέ με σε αγαπώ πολύ!». Κι εγώ στην πραγματικότητα δεν είμαι τόσο ηλίθια, αλλά μιλούσε τόσο πειστικά. Με έκανε να πιστέψω ότι με αγαπούσε, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Κάθε μήνα που περνούσε γινόμουν και πιο δυστυχισμένη... Η εσωτερική μου φωνή συνέχεια έλεγε «εδώ υπάρχει ένα λάθος». Δε μπορείς να πεις ψέματα στον εαυτό σου. Και ήρθε η μέρα που εγώ τέλειωσα... Δεν μπορούσα πλέον να κουβαλάω τίποτα.
Εν τω μεταξύ προσπαθούσες και να αδυνατήσεις έτσι; Από την σειρά στο είχαν ζητήσει;
Όχι. Αυτοί ήταν ευχαριστημένοι από τα κιλά μου και την εμφάνισή μου. Ο Τζαν δεν ήταν ευχαριστημένος «σεξουαλικά δεν σε βρίσκω ελκυστική, θα ήταν πιο ωραίο αν αδυνάτιζες λίγο», μου έλεγε. Να μην παρεξηγηθώ, το είπε για το καλό μου, άλλωστε παλιά ήμουν πιο αδύνατη. Όσο ήμουν μαζί του η αυτοπεποίθησή μου έγινε ένα με το πάτωμα. Δεν του άρεσαν ούτε αυτά που φορούσα. Μάλλον θεωρούσε ότι δεν του ταιριάζω κι εγώ μίσησα τον εαυτό μου. Ήμουν τόσο αδύναμη που δεν μπορούσα να αντιδράσω. Και αδυνάτισα πραγματικά. Νόμιζα ότι ο χωρισμός θα ήταν κόλαση. 5-6 μέρες ήμουν πολύ δυστυχισμένη, αλλά την μια μέρα μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Δέχθηκα για μια μέρα ευτυχίας αυτές τις 6 μέρες δυστυχίας. Και αυτό με ταρακούνησε πολύ, χάθηκε το φως από τα μάτια μου και στο τέλος λύγισα...
Και η εγκυμοσύνη;
Είχαμε ένα μεγάλο καυγά στο Bodrum (σ.σ κοσμικό μέρος στην Αλικαρνασσός). Ήμασταν σε ένα σκάφος, κάποιος από την παρέα είχε γενέθλια, ξαφνικά σηκώθηκε κι έφυγε. Με άφησε μόνη. Δεν είχα χρήματα μαζί μου, δεν γνώριζα κανέναν και δεν ήξερα πώς να βρω ταξί. Μαζί μου ήταν και μια φίλη μου που είχε έρθει από τη Γερμανία. Κι αυτή σοκαρίστηκε από την συμπεριφορά του. Ήμουν χάλια, με μαύρους κύκλους και 7 κιλά πιο αδύνατη από ό,τι τώρα.
Μετά γύρισα Κωνσταντινούπολη, μπήκα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Ευτυχώς ήταν η φίλη μου η Άννα μαζί μου, γιατί πάλι με κυρίευσε η επιθυμία να με εξαφανίσω όπως στην Αττάλεια. Αφού είδα ότι πραγματικά σκοπεύω να σκοτώσω τον εαυτό μου, είπα ότι για να σωθώ από αυτό το χάος πρέπει να φύγω από εδώ. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι όλοι θέλουν το κακό μου, ότι όλοι με χρησιμοποιούν. Δεν εμπιστευόμουν κανέναν. Και οι γιατροί είπαν ότι έπρεπε να κάνω θεραπεία. Έφυγα σαν ένα μικρό παιδί 5 ετών... Ή μάλλον έφυγα σαν πληγωμένο ζώο για να σώσω την ζωή μου.
Μετά αυτός, έδωσε μια συνέντευξη όπου έκανε να φανεί ότι τα ψυχολογικά σου προβλήματα προκλήθηκαν μόνο από την εργασία.
Τα πράγματα έγιναν ως εξής:. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε «όλοι με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε για την υγεία σου. Με πήρε και ένας φίλος δημοσιογράφος και του είπα, μπορείς να πεις ότι κάνει θεραπεία και πάει καλυτερεύει». Μετά είδα τη συνέντευξη που έδωσε. Ότι δηλαδή οι συνθήκες εργασίας μου ήταν τρομακτικές, ήταν απάνθρωπες και για όλα έφταιγε μόνο αυτό, ότι ήταν λίγα τα λεφτά που παίρνω, ότι είχα λιποθυμήσει στο γύρισμα και τα λοιπά...
Εσύ είχες πει ποτέ κάτι στην τηλεόραση της Αττάλειας για τις συνθήκες εργασίας;
Ναι, είχα πει ότι είναι μεγάλη η διάρκεια των σειρών, αλλά πριν ένα χρόνο το είχε πει και ο Χαλίτ (σ.σ Σουλεϊμάν) και ο Οκάν (σ.σ Ιμπραήμ). Βέβαια αυτοί μπορούν και εκφράζονται πιο καλά, ενώ εγώ λόγω των κακών τουρκικών μου καμιά φορά μπορεί να παρεξηγούνται τα όσα λέω. Αυτό θα πω μόνο: Εγώ έφυγα για να σώσω την ζωή μου!
Πώς έμαθες ότι είσαι έγκυος;
Ο Τζαν ήρθε στην Γερμανία τρεις φορές από τότε που μετακόμισα μόνιμα εδώ. Δεν ήταν μαζί μου κάθε σαββατοκύριακο όπως έλεγαν! Την τελευταία φορά που ήρθε στις 20 Ιουνίου μου είπε: «Τι έπαθες εσύ; Μεγάλωσε το στήθος σου!». Εγώ του είπα ότι ήμουν λίγο πρησμένη. Στο μυαλό μου δεν υπήρχε καθόλου η εγκυμοσύνη. «Πήγαινε να κάνεις ένα τεστ εγκυμοσύνης!», μου είπε. Τον κορόιδεψα , αλλά πήρα το τεστ από το φαρμακείο και πήγα κατευθείαν στην τουαλέτα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Όντως βγήκαν 2 γραμμές. Ήμουν έγκυος!
Πώς αντέδρασε εκείνος;
Και οι δύο σοκαριστήκαμε και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον, γιατί δεν το περιμέναμε καθόλου. Πήραμε τα ποδήλατά μας και πήγαμε στο πάρκο. Όταν κάτσαμε μου είπε: «Εγώ έχω ήδη δύο παιδιά. Δεν το θέλω αυτό το παιδί. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Πρέπει να κάνεις έκτρωση. Και για εσένα αυτό δεν είναι το καλύτερο; Οι παραγωγοί της σειράς μπορεί να σε πάνε στο δικαστήριο, θα νομίζουν ότι παράτησες το σήριαλ επειδή έμεινες έγκυος. Κανείς δεν θα σε πιστέψει. Αυτό το μωρό θα τα καταστρέψει όλα, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις έκτρωση».
Εσύ τι του είπες;
«Καταλαβαίνω την κατάστασή σου αλλά εγώ θέλω να το σκεφτώ λίγο. Δεν μπορώ να αποφασίσω αμέσως». Κι επειδή δεν είπα αμέσως ότι προτίθεμαι να κάνω έκτρωση, αυτός κάθε λεπτό που περνούσε πανικοβαλλόταν όλο και πιο πολύ. Έγινε επιθετικός και μονολογούσε «Εγώ πρόσεχα, πώς έγινε αυτό το παιδί;». Κι εγώ του έλεγα ότι με το Coitus interruptus (κοινώς «τράβηγμα») δεν υπάρχει 100% προστασία. Πολλές γυναίκες μένουν έγκυες ενώ νομίζουν ότι προστατεύονται με αυτή τη μέθοδο...
Μετά τι κάνατε;
Πήγαμε μαζί σε έναν ψυχολόγο φίλο μου. Εγώ και ο Τζαν κάτσαμε και μιλήσαμε. Τότε είπα ενώπιον και των δύο ότι δεν θα κάνω έκτρωση, δεν το δέχεται η ψυχή μου, η καρδιά μου λέει όχι. Μπορεί να φαίνεται ηλίθιο αλλά μια ψυχή θέλει να έρθει στον κόσμο. Το να κάνω έκτρωση είναι σαν να βάζω τον εαυτό μου στην θέση του Θεού και να αποφασίσω αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει ένας άνθρωπος. «Δεν μπορώ να το εξαφανίσω!» είπα. Ο Τζαν νευρίασε, μου είπε ότι υπερβάλω κι ότι κάποιες γυναίκες κάνουν και δέκα εκτρώσεις, «Σιγά το πράγμα!», είπε . Μετά νευρίασε πιο πολύ. Με κατηγόρησε ότι τα είχα σχεδιάσει όλα από πριν, κι ότι τώρα είδε το αληθινό μου πρόσωπο. Μετά από αυτά, χωρίσαμε!
Δεν σκέφτηκες ότι είναι αδικία να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που δεν το θέλει ο πατέρας του;
Ναι, αλλά την απόφαση για να μεγαλώσει το παιδί χωρίς πατέρα δεν την πήρα εγώ. Εκείνη την ημέρα ο Τζαν μου είπε και χειρότερα πράγματα. Ήταν σαν να με φτύνει στα μούτρα. Εκείνη την ημέρα τελείωσε για μένα αυτός ο άνθρωπος. Ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να τον εμπιστευτώ ποτέ ξανά. Εχω αποδεχτεί όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω από εδώ και πέρα. Εγώ δεν μπόρεσα να εξαφανίσω αυτό το μωρό. Δεν μπόρεσα να το παίξω Θεός. Αυτό είναι το πιστεύω μου και η απόφασή μου. Και το τίμημα θα το πληρώσω. Δεν περιμένω τίποτα και από κανέναν. Μέχρι την 12η εβδομάδα θα μπορούσε να έφευγε μόνο του, να είχα αποβάλει. Αυτό όμως επέμεινε! Γι' αυτό κι εγώ αποφάσισα να το γεννήσω.
Από την 20η Ιουνίου δεν ξαναβρεθήκατε;
Όχι. Ούτε ήρθε, ούτε με πήρε. Μόνο μήνυμα έστειλε. Δεν θα σεβαστεί αυτό το παιδί λέει για όσο ζει. Εμένα έτσι κι αλλιώς δεν με σέβεται. Ισχυρίζεται ότι στην Τουρκία αν ένας άνδρας δεν θέλει να γίνει πατέρας, η γυναίκα δεν μπορεί να κάνει τέτοιο πράγμα μόνη της. Τις πρώτες εβδομάδες έκλαψα πολύ. Αλλά μετά συμμάζεψα τον εαυτό μου και τα κομμάτια μου. Το μωρό μου κι εγώ συνεχίζουμε μόνοι μας τον δρόμο μας.
Τι σε συμβούλεψαν οι ψυχολόγοι που σε παρακολουθούν; Έχεις ζήσει μια δύσκολη περίοδο. Κι αν η εγκυμοσύνη χειροτερέψει την ψυχική σου υγεία;
Αυτοί μου κάνουν συνέχεια ερωτήσεις του τύπου «Γιατί θες να γεννήσεις αυτό το παιδί;», προφανώς επειδή κάποιες γυναίκες τα κρατάνε για να αναγκάσουν τον άνδρα να γυρίσει πίσω ή για να την αγαπήσει περισσότερο. Είχαμε μεγάλες συζητήσεις για όλα αυτά και πείστηκαν και αυτοί για το κίνητρό μου. Πραγματικά δεν έχω καμία προσδοκία. Είμαι 31 ετών, δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτα στην ζωή, ίσως να μην καταφέρω καν να μείνω ξανά έγκυος. Οι γυναίκες στην οικογένειά μας είχαν προβλήματα σύλληψης και γονιμότητας. Εγώ έχω χαράξει τον δρόμο μου και θα τον συνεχίσω μαζί με το μωρό μου!
Διάβασε περισσότερα στο exoumenea.blogspot.com. Πηγή: zappit.gr
Η Μεριέμ Ουζερλί, στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης που παραχώρησε σε Γερμανίδα δημοσιογράφο εξιστορεί το χρονικό της γνωριμίας της με τον μοιραίο της σύντροφο από τον οποίο περιμένει το πρώτο της παιδί, την άρρωστη σχέση τους που την οδήγησε στην ψυχιατρική κλινική και την επιλογή να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της που θα γεννηθεί σε 6 μήνες. Οι λεπτομέρειες, όπως τις αναφέρει, μεταφράζοντας τη συνέντευξη, το mothersblog, είναι σοκαριστικές...!
Πώς γνωρίστηκες με τον Τζαν Ατές;
Δούλευα με τη Νεμπαχάτ Τσεχρέ, μία μεγάλη καλλιτέχνιδα. Αυτή μας γνώρισε.
Τον αγαπάς ακόμα;
Όχι. Γιατί αγάπησα έναν άνδρα που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Εγώ τον εξιδανίκευσα. Είναι σα να αγαπάς μια εικόνα. Το πίσω μέρος ήταν άδειο. Βέβαια σε βάθος χρόνου τον ερωτεύτηκα και υπέφερα. Στον έρωτά μας που κράτησε έναν χρόνο, εγώ του έδωσα τα πάντα μου. Σε κάθε επίπεδο. Ξέχασα εντελώς τον εαυτό μου. Μόνο «Τζαν» έλεγα. Αλλά δυστυχώς εγώ ερωτεύτηκα τον λάθος άνδρα για εμένα.
Εντάξει, αλλά εσύ είσαι αυτή που διάλεξε τον λάθος άνδρα...
Και βέβαια! Για αυτό δεν λέω «Για όλα φταίει ο Τζαν». Ποτέ δεν θα το πω. Δεν ήταν ο Τζαν ο μόνος λόγος που αρρώστησα τόσο πολύ. Θα ήταν αδικία να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Τον γνώρισα τον τρίτο χρόνο που ζούσα στην Τουρκία και δεν ήμουν δυνατή συναισθηματικά, σωματικά και ψυχολογικά. Είχα μικρύνει, μέσα μου είχα μείνει τόση δα.
Και όταν μπήκε στην ζωή μου ο Τζαν δεν έκατσα καν να ρωτήσω τον εαυτό μου, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Ταιριάζουμε; Τι χαρακτήρας είναι; Θα μου κάνει καλό η κακό; Δεν το έψαξα, δεν αναρωτήθηκα. Ήρθε κάποιος και μου είπε «Καλά είσαι τρελή; Γιατί δεν τον γκούγκλαρες πρώτα;». Εξεπλάγην. Μου είπε επίσης «αυτός θα σε στενοχωρήσει, είναι ένας πλέιμποι που του αρέσει να είναι με όμορφες γυναίκες». Αλλά βλέπεις εμένα δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό να γκουγκλάρω κάποιον που γνώρισα. Βρεθήκαμε 2-3 φορές
Και μετά;
Κάτι μέσα μου μου έλεγε, μείνε μόνο φίλη. Ένιωσα ότι ο τρόπος ζωής του δεν μου ταίριαζε. Και μια φορά του είπα όσο καθόμασταν στην ταράτσα του σπιτιού του «Τζαν, εμείς πρέπει να μείνουμε μόνο φίλοι». Μέχρι τότε δεν είχε γίνει κάτι μεταξύ μας. Μου είπε «εντάξει, εντάξει μην ανησυχείς». Μετά εγώ ήμουν πάλι στούντιο-ξενοδοχείο, ξενοδοχείο-στούντιο. Γύρισα στη ζωή μου και στα γυρίσματα. Πάλι στην μοναξιά μου. Μία μέρα μου έστειλε μήνυμα ο Τζαν για να βγούμε για φαγητό σαν φίλοι.
Ίσως δεν έπρεπε να δεχτώ, αλλά ήμουν τόσο μόνη. Τουλάχιστον υπήρχε κάποιος στη ζωή μου που του άρεσα και που ασχολιόταν μαζί μου. Έκλεισα τα αφτιά στην εσωτερική μου φωνή και συνέχισα τον δρόμο μου. Και έτσι άρχισε η σχέση μας. Μετά τον ερωτεύτηκα. Ο ψυχολόγος μου στη Γερμανία κατά την διάρκεια της θεραπείας για το «burnout syndrome» με ρώτησε «Τον ερωτεύτηκες αυτόν τον άντρα; Αν ήσουν στη Γερμανία θα τον είχες ερωτευτεί;». Για μια στιγμή δεν έβρισκα απάντηση. Αν ήμουν στην Γερμανία το πιο πιθανό είναι ότι δε θα τον ερωτευόμουν...
Πώς προχώρησε η σχέση σας;
Στην αρχή ο Τζαν ήταν πολύ θετικός. Ένιωθα πως αυτός είναι ο άνδρας που θα μου δώσει ασφάλεια.
Τελικά τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα ήθελες;
Όχι! Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Μετά από λίγο καιρό έμεινα αντιμέτωπη με ένα άνθρωπο καταθλιπτικό με προβλήματα και έγνοιες. Και ξαφνικά μετατράπηκα σε νοσοκόμα. Τον λυπήθηκα. Σκέφτηκα «μα πόσο ευαίσθητος είναι στην πραγματικότητα, κανείς δεν τον ξέρει, είναι σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του, εγώ πρέπει να του συμπαρασταθώ!». Και πραγματικά τον στήριξα σε κάθε επίπεδο. Προσπάθησα να τον κάνω να ορθοποδήσει ψυχολογικά.
Τον βοήθησα σε πάρα πολλά θέματα και βέβαια η πραγματικότητα ήταν αυτή. Εγώ ήμουν έτσι και αλλιώς αδύναμη. Προστέθηκαν και τα δικά του προβλήματα κι έγινα ακόμα πιο αδύναμη, αλλά προσπαθούσα να μην το δείχνω. Είχα γυρίσματα για την σειρά, αλλά αυτόν δεν τον ενδιέφερε καθόλου. Αυτός πιο πολύ ασχολήθηκε με τον εαυτό του. Εμείς αρχίσαμε να ζούμε αποκλειστικά για την δική του ζωή. Και μετά από 11 μήνες χωρίσαμε με τραγικό τρόπο.
Και η εγκυμοσύνη;
Δεν είχαμε τέτοια σχέδια, ούτε επιθυμία. Έγινε εντελώς τυχαία.
Ναι αλλά υπάρχουν και οι προφυλάξεις.
Εγώ δεν μπορώ να παίρνω ορμόνες, δεν μπορώ να χρησιμοποιώ αντισυλληπτικά, χρησιμοποίησε μια τεχνική που δεν είχα ξανακάνει μέχρι σήμερα, δεν είχε μεγάλο ρίσκο αλλά δεν ήταν τελείως ασφαλής. Και του είπα και πόσες φορές ότι δεν νιώθω άνετη και ασφαλής. Αλλά ήταν πολύ σίγουρος. Μου έλεγε όπως πάντα «δεν θα γίνει τίποτα», αλλά να που έγινε.
Εσύ δεν ήθελες να μείνεις έγκυος;
Είχα ακόμη μια σεζόν με την Χουρέμ, δεν μπορούσα να συνεχίσω ούσα έγκυος. Οπότε κατηγορηματικά όχι.
Έκανες όνειρα να παντρευτείτε;
Όχι, δεν πιστεύω στον γάμο. Είναι δύσκολο πράγμα ο γάμος. Για να παντρευτείς πρέπει να βρεθούν δύο ψυχές που να ταιριάζουν πολύ. Αλλά ομολογώ ότι δεν θα έλεγα όχι να το συζητήσω.
Αυτός δεν ήθελε;
Όχι, ο Τζαν δε ήθελε.
Γιατί;
Γιατί τότε θα περιοριζόταν η ελευθερία του. Του άρεσε να γυρνάει μαζί μου, να πηγαίνουμε σε ωραία εστιατόρια και καφετέριες, αλλά μέχρι εκεί. Στο τέλος της νύχτας αυτός στο σπίτι του κι εγώ στο ξενοδοχείο.
Αυτό είναι το πρότυπο της σχέση στο μυαλό σου;
Εννοείται πως όχι. Τρώμε, περνάμε καλά, κοιμόμαστε μαζί και μετά χωριζόμαστε. Εγώ δεν είχα καν σπίτι. Εγώ ήμουν φιλοξενούμενη σε αυτή την σχέση. Και τώρα που το σκέφτομαι, αυτός μάλλον δεν έζησε καν σχέση μαζί μου. Απλά πέρασε τον χρόνο του. Αλλά μη νομίζεις, του άρεσε να προβάλλεται μαζί μου. Να φωτογραφίζεται. Μια φορά σε ένα καφέ, θύμωσε κιόλας όταν ήρθαν οι παπαράτσι και ρώτησα τον ιδιοκτήτη που είναι η πίσω πόρτα για να φύγουμε. Μου είπε «γιατί χρειαζόταν να φύγουμε από την πίσω πόρτα;». Τότε κατάλαβα ότι του αρέσει να προβάλλεται.
Εσύ αυτούς τους 11 μήνες σχέσης του είπες ότι θέλεις να μείνετε μαζί;
Ναι του είπα, αλλά είχε πάντα μια δικαιολογία... «Δεν είναι ο καιρός ακόμα. Δώσε μου λίγο χρόνο, αλλά πίστεψέ με σε αγαπώ πολύ!». Κι εγώ στην πραγματικότητα δεν είμαι τόσο ηλίθια, αλλά μιλούσε τόσο πειστικά. Με έκανε να πιστέψω ότι με αγαπούσε, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Κάθε μήνα που περνούσε γινόμουν και πιο δυστυχισμένη... Η εσωτερική μου φωνή συνέχεια έλεγε «εδώ υπάρχει ένα λάθος». Δε μπορείς να πεις ψέματα στον εαυτό σου. Και ήρθε η μέρα που εγώ τέλειωσα... Δεν μπορούσα πλέον να κουβαλάω τίποτα.
Εν τω μεταξύ προσπαθούσες και να αδυνατήσεις έτσι; Από την σειρά στο είχαν ζητήσει;
Όχι. Αυτοί ήταν ευχαριστημένοι από τα κιλά μου και την εμφάνισή μου. Ο Τζαν δεν ήταν ευχαριστημένος «σεξουαλικά δεν σε βρίσκω ελκυστική, θα ήταν πιο ωραίο αν αδυνάτιζες λίγο», μου έλεγε. Να μην παρεξηγηθώ, το είπε για το καλό μου, άλλωστε παλιά ήμουν πιο αδύνατη. Όσο ήμουν μαζί του η αυτοπεποίθησή μου έγινε ένα με το πάτωμα. Δεν του άρεσαν ούτε αυτά που φορούσα. Μάλλον θεωρούσε ότι δεν του ταιριάζω κι εγώ μίσησα τον εαυτό μου. Ήμουν τόσο αδύναμη που δεν μπορούσα να αντιδράσω. Και αδυνάτισα πραγματικά. Νόμιζα ότι ο χωρισμός θα ήταν κόλαση. 5-6 μέρες ήμουν πολύ δυστυχισμένη, αλλά την μια μέρα μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Δέχθηκα για μια μέρα ευτυχίας αυτές τις 6 μέρες δυστυχίας. Και αυτό με ταρακούνησε πολύ, χάθηκε το φως από τα μάτια μου και στο τέλος λύγισα...
Και η εγκυμοσύνη;
Είχαμε ένα μεγάλο καυγά στο Bodrum (σ.σ κοσμικό μέρος στην Αλικαρνασσός). Ήμασταν σε ένα σκάφος, κάποιος από την παρέα είχε γενέθλια, ξαφνικά σηκώθηκε κι έφυγε. Με άφησε μόνη. Δεν είχα χρήματα μαζί μου, δεν γνώριζα κανέναν και δεν ήξερα πώς να βρω ταξί. Μαζί μου ήταν και μια φίλη μου που είχε έρθει από τη Γερμανία. Κι αυτή σοκαρίστηκε από την συμπεριφορά του. Ήμουν χάλια, με μαύρους κύκλους και 7 κιλά πιο αδύνατη από ό,τι τώρα.
Μετά γύρισα Κωνσταντινούπολη, μπήκα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Ευτυχώς ήταν η φίλη μου η Άννα μαζί μου, γιατί πάλι με κυρίευσε η επιθυμία να με εξαφανίσω όπως στην Αττάλεια. Αφού είδα ότι πραγματικά σκοπεύω να σκοτώσω τον εαυτό μου, είπα ότι για να σωθώ από αυτό το χάος πρέπει να φύγω από εδώ. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι όλοι θέλουν το κακό μου, ότι όλοι με χρησιμοποιούν. Δεν εμπιστευόμουν κανέναν. Και οι γιατροί είπαν ότι έπρεπε να κάνω θεραπεία. Έφυγα σαν ένα μικρό παιδί 5 ετών... Ή μάλλον έφυγα σαν πληγωμένο ζώο για να σώσω την ζωή μου.
Μετά αυτός, έδωσε μια συνέντευξη όπου έκανε να φανεί ότι τα ψυχολογικά σου προβλήματα προκλήθηκαν μόνο από την εργασία.
Τα πράγματα έγιναν ως εξής:. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε «όλοι με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε για την υγεία σου. Με πήρε και ένας φίλος δημοσιογράφος και του είπα, μπορείς να πεις ότι κάνει θεραπεία και πάει καλυτερεύει». Μετά είδα τη συνέντευξη που έδωσε. Ότι δηλαδή οι συνθήκες εργασίας μου ήταν τρομακτικές, ήταν απάνθρωπες και για όλα έφταιγε μόνο αυτό, ότι ήταν λίγα τα λεφτά που παίρνω, ότι είχα λιποθυμήσει στο γύρισμα και τα λοιπά...
Εσύ είχες πει ποτέ κάτι στην τηλεόραση της Αττάλειας για τις συνθήκες εργασίας;
Ναι, είχα πει ότι είναι μεγάλη η διάρκεια των σειρών, αλλά πριν ένα χρόνο το είχε πει και ο Χαλίτ (σ.σ Σουλεϊμάν) και ο Οκάν (σ.σ Ιμπραήμ). Βέβαια αυτοί μπορούν και εκφράζονται πιο καλά, ενώ εγώ λόγω των κακών τουρκικών μου καμιά φορά μπορεί να παρεξηγούνται τα όσα λέω. Αυτό θα πω μόνο: Εγώ έφυγα για να σώσω την ζωή μου!
Πώς έμαθες ότι είσαι έγκυος;
Ο Τζαν ήρθε στην Γερμανία τρεις φορές από τότε που μετακόμισα μόνιμα εδώ. Δεν ήταν μαζί μου κάθε σαββατοκύριακο όπως έλεγαν! Την τελευταία φορά που ήρθε στις 20 Ιουνίου μου είπε: «Τι έπαθες εσύ; Μεγάλωσε το στήθος σου!». Εγώ του είπα ότι ήμουν λίγο πρησμένη. Στο μυαλό μου δεν υπήρχε καθόλου η εγκυμοσύνη. «Πήγαινε να κάνεις ένα τεστ εγκυμοσύνης!», μου είπε. Τον κορόιδεψα , αλλά πήρα το τεστ από το φαρμακείο και πήγα κατευθείαν στην τουαλέτα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Όντως βγήκαν 2 γραμμές. Ήμουν έγκυος!
Πώς αντέδρασε εκείνος;
Και οι δύο σοκαριστήκαμε και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον, γιατί δεν το περιμέναμε καθόλου. Πήραμε τα ποδήλατά μας και πήγαμε στο πάρκο. Όταν κάτσαμε μου είπε: «Εγώ έχω ήδη δύο παιδιά. Δεν το θέλω αυτό το παιδί. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Πρέπει να κάνεις έκτρωση. Και για εσένα αυτό δεν είναι το καλύτερο; Οι παραγωγοί της σειράς μπορεί να σε πάνε στο δικαστήριο, θα νομίζουν ότι παράτησες το σήριαλ επειδή έμεινες έγκυος. Κανείς δεν θα σε πιστέψει. Αυτό το μωρό θα τα καταστρέψει όλα, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις έκτρωση».
Εσύ τι του είπες;
«Καταλαβαίνω την κατάστασή σου αλλά εγώ θέλω να το σκεφτώ λίγο. Δεν μπορώ να αποφασίσω αμέσως». Κι επειδή δεν είπα αμέσως ότι προτίθεμαι να κάνω έκτρωση, αυτός κάθε λεπτό που περνούσε πανικοβαλλόταν όλο και πιο πολύ. Έγινε επιθετικός και μονολογούσε «Εγώ πρόσεχα, πώς έγινε αυτό το παιδί;». Κι εγώ του έλεγα ότι με το Coitus interruptus (κοινώς «τράβηγμα») δεν υπάρχει 100% προστασία. Πολλές γυναίκες μένουν έγκυες ενώ νομίζουν ότι προστατεύονται με αυτή τη μέθοδο...
Μετά τι κάνατε;
Πήγαμε μαζί σε έναν ψυχολόγο φίλο μου. Εγώ και ο Τζαν κάτσαμε και μιλήσαμε. Τότε είπα ενώπιον και των δύο ότι δεν θα κάνω έκτρωση, δεν το δέχεται η ψυχή μου, η καρδιά μου λέει όχι. Μπορεί να φαίνεται ηλίθιο αλλά μια ψυχή θέλει να έρθει στον κόσμο. Το να κάνω έκτρωση είναι σαν να βάζω τον εαυτό μου στην θέση του Θεού και να αποφασίσω αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει ένας άνθρωπος. «Δεν μπορώ να το εξαφανίσω!» είπα. Ο Τζαν νευρίασε, μου είπε ότι υπερβάλω κι ότι κάποιες γυναίκες κάνουν και δέκα εκτρώσεις, «Σιγά το πράγμα!», είπε . Μετά νευρίασε πιο πολύ. Με κατηγόρησε ότι τα είχα σχεδιάσει όλα από πριν, κι ότι τώρα είδε το αληθινό μου πρόσωπο. Μετά από αυτά, χωρίσαμε!
Δεν σκέφτηκες ότι είναι αδικία να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που δεν το θέλει ο πατέρας του;
Ναι, αλλά την απόφαση για να μεγαλώσει το παιδί χωρίς πατέρα δεν την πήρα εγώ. Εκείνη την ημέρα ο Τζαν μου είπε και χειρότερα πράγματα. Ήταν σαν να με φτύνει στα μούτρα. Εκείνη την ημέρα τελείωσε για μένα αυτός ο άνθρωπος. Ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να τον εμπιστευτώ ποτέ ξανά. Εχω αποδεχτεί όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω από εδώ και πέρα. Εγώ δεν μπόρεσα να εξαφανίσω αυτό το μωρό. Δεν μπόρεσα να το παίξω Θεός. Αυτό είναι το πιστεύω μου και η απόφασή μου. Και το τίμημα θα το πληρώσω. Δεν περιμένω τίποτα και από κανέναν. Μέχρι την 12η εβδομάδα θα μπορούσε να έφευγε μόνο του, να είχα αποβάλει. Αυτό όμως επέμεινε! Γι' αυτό κι εγώ αποφάσισα να το γεννήσω.
Από την 20η Ιουνίου δεν ξαναβρεθήκατε;
Όχι. Ούτε ήρθε, ούτε με πήρε. Μόνο μήνυμα έστειλε. Δεν θα σεβαστεί αυτό το παιδί λέει για όσο ζει. Εμένα έτσι κι αλλιώς δεν με σέβεται. Ισχυρίζεται ότι στην Τουρκία αν ένας άνδρας δεν θέλει να γίνει πατέρας, η γυναίκα δεν μπορεί να κάνει τέτοιο πράγμα μόνη της. Τις πρώτες εβδομάδες έκλαψα πολύ. Αλλά μετά συμμάζεψα τον εαυτό μου και τα κομμάτια μου. Το μωρό μου κι εγώ συνεχίζουμε μόνοι μας τον δρόμο μας.
Τι σε συμβούλεψαν οι ψυχολόγοι που σε παρακολουθούν; Έχεις ζήσει μια δύσκολη περίοδο. Κι αν η εγκυμοσύνη χειροτερέψει την ψυχική σου υγεία;
Αυτοί μου κάνουν συνέχεια ερωτήσεις του τύπου «Γιατί θες να γεννήσεις αυτό το παιδί;», προφανώς επειδή κάποιες γυναίκες τα κρατάνε για να αναγκάσουν τον άνδρα να γυρίσει πίσω ή για να την αγαπήσει περισσότερο. Είχαμε μεγάλες συζητήσεις για όλα αυτά και πείστηκαν και αυτοί για το κίνητρό μου. Πραγματικά δεν έχω καμία προσδοκία. Είμαι 31 ετών, δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτα στην ζωή, ίσως να μην καταφέρω καν να μείνω ξανά έγκυος. Οι γυναίκες στην οικογένειά μας είχαν προβλήματα σύλληψης και γονιμότητας. Εγώ έχω χαράξει τον δρόμο μου και θα τον συνεχίσω μαζί με το μωρό μου!
Διάβασε περισσότερα στο exoumenea.blogspot.com. Πηγή: zappit.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου